این جا بچه ها با فاضلاب و مار 3 سر زندگی می نمایند!
به گزارش وبلاگ نخبگان، فقط برای فاضلاب آمده بودیم، پس باید مابقی چیز هایی که دیدیم را فعلا کنار بگذاریم، از زنی که با بچه ها کوچکش در یک مغازه چند متری پناه گرفته بود تا بچه ها محرومی که در این هوای سرد با دمپایی توی کوچه بازی می کرد و به ما گفت می دانید ببین نیزار هایی که فاضلاب پای آن ها می رود مار سه سرهست!
به گزارش ایسنا، به جرات به شما می گویم که کوچه های شماره بالای کرناچی یکی از محروم ترین منطقه ها کلانشهر کرمانشاه است، کوچه های شماره بالا یعنی هرچقدر به انتهای شهرک و رودخانه نزدیک تر می شویم و کوچه ها به 119 و 120 تا 124 می رسد.
از یک جایی پایین تر که دیگر خبری از کوچه هم نیست جایی مثل یک دشت که آنقدر فاضلاب به آن ریخته شده که در گوشه و کنارش نیزار تشکیل شده و آلونک ها به صورت پراکنده ساخته شده اند.
شاید کسی که در بیشتر روز ها در کرمانشاه می چرخد و ساختمان های بلندمرتبه با معماری های آنچنانی را می بیند باور نکند که کمی آنطرف تر، 20 هزار نفر در شهرکی محروم زندگی می نمایند که هرچه به سمت پایین شهرک می رویم شرایط مردم وخیم تر می گردد.
از اواخر سال 1391 کرناچی که پیش از این یک روستا در منطقه میان دربند بود به همراه چند روستای دیگر به شهر کرمانشاه الحاق شد، الحاقی که مردم این منطقه سال ها چشم انتظار آن بودند، اما اکنون بعد از 10 سال شاید با خود فکر نمایند که اگر کرناچی روستا می ماند بهتر بود، نه جایی معلق بین شهر و روستا.
اینجا همانجایی است که سال 1398 یک بار سیل خانه هایش را برد، مردمش روز ها در سالن های ورزشی و چادر آواره بودند. همان روز هایی که تا بازار سیل داغ بود قرار شد منازل آن ها که بعضی در حریم و بعضی دقیقا در بستر رودخانه بود جابجا گردد و همان زمان اعلام شد که، چون ساخت و سازهایشان غیرمجاز است دیگر نباید دستگاه های خدمات رسان به آن ها خدمات بدهند.
البته که اجرای قانون خوب است، اما کاش برای همه باشد نه برای محروم ترین مردم شهر. اگر لحظه ای خودمان را جای آن ها بگذاریم هیچ کس دوست ندارد در جایی زندگی کند که صدای باران مدام دلهره خروش رودخانه و سیل را در دلش ایجاد کند، کنار دپو زباله ها و سگ های ولگرد روزگار بگذراند و از نیزار های اطراف زندگی اش مار بیرون بیاید، مگر از سر فقر و ناچاری!
این ترسیم اولیه فضای کرناچی است، اما مشکل اصلی که باعث شد راهی این منطقه شویم مشکل فاضلاب مردم در کوچه های پایین است. اگر دقیق بگوییم در این کوچه ها هیچ شبکه فاضلابی وجود ندارد.
تقریبا کنار هر خانه یک چاه با در پوش بتنی وجود دارد که محل تخلیه فاضلاب دستشویی است و مابقی پساب خانه شامل حمام، آشپزخانه و ... به وسیله جوی های باریک به کوچه سرازیر می گردد و در نهایت چند جوی به هم وصل شده و در قالب جوی بزرگ راهی کوچه های پایین تر می شوند، یعنی این خانه های آخر فاضلاب بیش از 300 خانه را تحمل می نمایند.
به قول خودشان فصل سرد و ایام بارندگی روزگار خوششان است، اما در تابستان شرایط برای مردم بسیار ناگوارتر می گردد، بوی تعفن به اضافه جمع شدن موش، پشه، سوسک و ....
نکته دردناک اینجاست که هریک از این خانه ها چند کودک دارند که در این کوچه ها بازی می نمایند، کوچه های باریکی که جوی فاضلاب بخشی از آن را گرفته و بچه ها چند بار در طی روز در این فاضلاب می افتند و چند بار مجبور می شوند دمپایی و توپ خود را بین فاضلاب بیرون بکشند.
امام جماعت مسجد محل و رئیس گروه جهادی کرناچی کنار مسجد منتظر ماست و بعد از اینکه شرح اولیه ای درباره شرایط می دهند به تدریج مردم و نماینده ای که بین خود انتخاب نموده اند هم به ما اضافه می شوند، گروهی نزدیک به 10 نفره می شویم و به سمت کوچه ها می رویم.
اول مدرسه شهید رجایی را به ما نشان می دهند، دبستانی که مقابل آن جوی بزرگی واقع شده است و به گفته اهالی در روز های بارندگی خانواده ها مجبورند بچه هاشان را بغل نمایند و از جوی بگذارنند و بعد از مدرسه، کوچه ها آغاز می گردد.
مسئولان پای کار نیایند خودمان فاضلاب را به قره سو راهنمایی می کنیم
مهرداد باک -رئیس گروه جهادی سیدالشهدا (ع) کرناچی- است که خودش هم در همین محل سکونت دارد و به گفته او بیش از 300 خانواده در این محله دچار مشکل فاضلاب هستند.
وی با بیان اینکه مردم این منطقه برای فاضلاب دستشویی از چاه استفاده می نمایند، اما مابقی پساب منازل وارد کوچه می گردد، اضافه نمود: بهانه اصلی که باعث شده مسئولان فاضلاب این منطقه کرناچی را ساماندهی ننمایند این است که اعلام می نمایند این ساخت و ساز ها غیرمجاز بوده و مردم انشعاب غیرمجاز دارند، در حالیکه عمده این منازل انشعاب مجاز دارند و پول آب می دهند.
باک در ادامه برای تصدیق گفته های خود درب منازلی را نشان می دهد که تقریبا تمامی آن ها پلاک آب و فاضلاب دارند و قبض آب نیز برایشان ماهیانه صادر می گردد.
رئیس گروه جهادی کرناچی با بیان اینکه ادعای دیگر این است که این منازل در حریم رودخانه قرار دارند، اعلام نمود: چطور است که حریم رودخانه برای منطقه کرناچی 150 متر اعلام شده، اما مقابل ما که آپارتمان های شهرک الهیه در آنجاست حریم رودخانه 80 متر است. چون مردم این منطقه بیچاره و حاشیه نشین هستند؟
او برای اثبات ادعای خود ما را لب رودخانه می برد که از آنجا به وضوح خانه های آپارتمانی الهیه قابل مشاهده است.
باک به این موضوع نیز اشاره می نماید که بعد از وقوع سیل کنار رودخانه خاکریز بلندی احداث شده و دیگر اجازه ورود سیلاب را به این منطقه نمی دهد.
وی معتقد است همه این موارد فقط بهانه است که کار فاضلاب کرناچی انجام نگردد و بعد هم می گوید که اگر این روند ادامه پیدا کند گروه جهادی سید الشهدا (ع) کرناچی با همیاری مردم برای کل محل لوله گذاری نموده و در نهایت فاضلاب را به سمت رودخانه قره سو راهنمایی خواهد نمود.
البته به گفت او همین حالا نیز مردم تقریبا در بعضی کوچه ها جوی هایی برای راهنمایی فاضلاب درست نموده اند که هنگام بازدید نیز جوی ها قابل مشاهده بود و حتی در بعضی نقاط برای اینکه زباله درشت وارد جوی نگردد و مسیر را مسدود نکند، جاروی چوبی در مسیر جوی کار گذاشته اند.
یک صدم اعتبارات سفر رئیس جمهور را هم به کرناچی بدهند
امام جماعت مسجد محل نیز در همین منطقه سکونت دارد و قبض های آبی را نشان می دهد که در آن ها حق دفع فاضلاب از مردم گرفته می گردد، در حالیکه هیچ خدمات فاضلابی به آن ها ارائه نمی گردد.
مهدی تیموری می گوید: اگرچه مردم این منطقه برای فاضلاب دستشویی چاه دارند، اما بعضی مردم به دلیل اینکه پولی برای تخلیه این چاه ندارند گاهی مجبور می شوند چاه خود را در محوطه کوچه خالی نمایند که بو و مسائل فراوانی به همراه دارد.
او از محرومیت مردم کرناچی گلایه دارد و با بیان اینکه در این شهرک 20 هزار نفر زندگی می نمایند که معادل یک درصد جمعیت استان است، ادامه می دهد: ما شنیدیم که در سفر رئیس جمهور 33 هزار میلیارد تومان به کرمانشاه اختصاص یافته، آیا سهم کرناچی از این رقم 330 میلیارد تومان نیست؟ همین را هم نمی خواهیم حتی اگر یک پنجم آن یعنی 60 میلیارد تومان هم به این محله اختصاص دهند بخش زیادی از مسائل حل می گردد.
امام جماعت مسجد محله کرناچی تقاضا دارد بودجه ها محله محور توزیع گردد تا حداقل خود مردم بتوانند کاری برای محله کرناچی بنمایند.
فاضلاب و آسفالت کوچه ها درگیر یکدیگر
جلال رستمی هم نماینده مردم این منطقه است که پوشه ای از مکاتبات و پیگیری های چند ساله خود را در دست دارد و انتهای یکی از برگه هایی که دارد نوشته جانم فدای رهبر، اما از عملکرد مسئولان بسیار گلایه دارد که به شرایط این شهرک رسیدگی نمی نمایند.
او حضور سگ های ولگرد، فعالیت خرده فروشان مواد، معیشت سخت مردم و ... را مهم ترین مسائل مردم کرناچی می داند که فاضلاب مزید دلیل همه آن ها شده است.
او عقیده دارد، اینکه بخش هایی از این منطقه در حریم رودخانه قرار گرفته تنها بهانه برای کار نکردن است و ادامه می دهد: اکنون ساماندهی فاضلاب کرناچی و آسفالت کوچه ها از سوی شهرداری درگیر یکدیگر هستند و باعث این شرایط اسفناک مردم شده است.
در حین این تبادل نظر بعضی از مردم هم از خانه هایشان بیرون می آیند و مطالبی عنوان می نمایند، زنی که فکر می نماید شاید ما کاره ای هستیم و می خواهد برای مردم کرناچی کاری بکنیم.
زن دیگری که دیشب تا چهار بامداد از بوی تخلیه چاه خانه بغلی در کوچه نخوابیده و کودکی که دنبال ما می آید و می گوید: می دانید ببین نیزار هایی که فاضلاب پای آن ها می رود مار سه سرهست؟ و این یعنی احتمالا خانواده مجبور شدند او را بترسانند که به فاضلاب نزدیک نگردد و یا شاید هم مار هست و بچه ها با یک کلاغ و چهل کلاغ آن را سه سر نموده اند.
با تعدادی عکس، چند فیلم و نوشته ای از در دل های مردم کرناچی بر می گردیم. تا آخرین لحظات هم مردم می آیند و یا از شرایط بدی که دارند می گویند یا درخواست یاری دارند.
از کرناچی خارج می شویم، اما رهایش نمی کنیم تا زمانی که تکلیف فاضلاب این شهرک معین گردد.
حالا قرار است در همین هفته تیمی با حضور معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری و جمعی از مسئولان راهی کرناچی شوند و تا با بازدید میدانی فکری به حال فاضلاب این منطقه بنمایند.
منبع: فرارو