تغذیه درمانی در التیام زخم ها - وبلاگ نخبگان

به گزارش وبلاگ نخبگان، سلول های پوستی برای تامین انرژی مورد احتیاج خود به گلوکز احتیاج دارند. با وجودی که تامین سطوح متعادل گلوکز برای بهبود زخم حیاتی می باشد، ولی بالا بودن گلوکز در شرایطی چون هایپر گلیسمیا تاثیر نامطلوبی دارد.

تغذیه درمانی در التیام زخم ها

نویسنده:مریم آریافر

تغدیه برای تمامی فرآیندها منجر به سلامتی و حفظ سلامت بدن نقش مستقیم و مثبت دارد و سیستم پیچیده بهبود زخم یکی از این مکانیسم ها می باشد.

کربوهیدارت ها و بهبود زخم:

سلول های پوستی برای تامین انرژی مورد احتیاج خود به گلوکز احتیاج دارند. با وجودی که تامین سطوح متعادل گلوکز برای بهبود زخم حیاتی می باشد، ولی بالا بودن گلوکز در شرایطی چون هایپر گلیسمیا تاثیر نامطلوبی دارد.

چربی ها و بهبود زخم:

در فرآیند بهبود زخم برای بیشتر زخم ها احتیاج به کالری افزایش می یابد. این امر مخصوصا در خصوص جراحات شدید، سوختگی ها و بیماران در شرایط بحرانی نمود بیشتری دارد، بنابراین یک رژیم پر پروتئین و پرچربی برای تامین کالری و سنتز بافت نو مورد احتیاج می باشد.پروتئین ها و بهبود زخم:

حدود 90-70 درصد پروتئین پوست کلاژن است و پروتئین عمده در فرآیند بهبود زخم می باشد. ثابت شده است که اصلاح شرایط تغذیه ای پروتئینی تمامی بدن تاثیر مهمی بر متابولیسم کلاژن و تسریع فرایند بهبود زخم دارد.

گلوتامین و بهبود زخم: گلوتامین فراوان ترین اسید آمینه در بدن انسان می باشد، اگر چه یک اسید آمینه غیرضروری است، ولی مقدار آن در شرایط استرس متابولیک کاهش می یابد و حکم یک اسید آمینه ضروری را پیدا می نماید.

آرژنین: آرژنین اسید آمینه ای است که در شرایط عادی ضروری محسوب نمی شود، ولی تحت شرایط استرس به یک اسید آمینه ضروری تبدیل می شود. کمبود آرژنین باعث کاهش قدرت تجمع یافتن کلاژن در زخم می شود.

ویتامین B1: کمبود ویتامین B1 منجر به کاهش قدرت کششی زخم و تاخیر در فرایند بهبودی می شود.

ویتامینB2: ریبوفلاوین نقش مهمی در متابولیسم پروتئین دارد.

ویتامین B5: اسید پانتوتنیک باعث افزایش سنتز کلاژن و افزایش پیوندهای عرضی کلاژن می شود.

ویتامین A: مکمل های ویتامین A، باعث افزایش سنتز کلاژن و تسریع رشد فیبروبلاست ها و افزایش تعداد رسپتورهای فیبروبلاست ها می گردند.

ویتامین E: ویتامین E باعث کاهش تخریب های زخم به وسیله جلوگیری از آزاد سازی رادیکال های آزاد و بعلاوه تسهیل فرایند بهبود زخم به وسیله بهبود واکنش ایمنی می شود.

ویتامین C: کمبود ویتامین C باعث خستگی و شکنندگی زخم های بهبود یافته قبلی می شود.بعلاوه کمبود دریافت آن باعث تاخیر در فرایند بهبودی می شود.

آهن: این عنصر برای هیدروکسیلاسیون پرولین و لیزین مورد احتیاج می باشد و کمبود آن باعث بدی عملکرد فراوری کلاژن می شود. از طرفی به اسم بخشی از سیستم انتقال اکسیژن بر بهبودی زخم تاثیرگذار است.

روی: کمبود روی باعث به تاخیر افتادن فرایندهای ضروری بهبود زخم و تخریب سلول های اپیدرمی و ضایعات پوستی و بعلاوه کاهش ایمنی سلولی و هورمونی شده و زخم را در برابر عفونت هم مستعد می سازد که خود این امر هم بر طولانی شدن زمان بهبودی زخم می افزاید.

مس: لیزیل اکسیداز آنزیمی است که به مس به اسم یک کوفاکتور کلیدی احتیاج دارد. این آنزیم برای پیشرفت بافت پیوندی بسیار موثر است و باعث تقویت چهارچوب کلاژنی می شود.

کروم: کروم نقش ویژه ای در بهبود زخم دارد. کروم می تواند باعث تغییر واکنش ایمنی به وسیله تحریک سیستم ایمنی یا توقف فرایندهای ایمنی شود.

منبع:نشریه دنیای تغذیه - ش100

منبع: راسخون