4 ویژگی که سکانس های کریستوفر نولان را منحصربه فرد می نماید - وبلاگ نخبگان

به گزارش وبلاگ نخبگان، به ندرت پیش می آید که سبک یک فیلمساز به میزان کریستوفر نولان هالیوود را متحول نموده باشد. در این مطلب چند روش منحصر به فرد او در برداشت سکانس هایش را نام بردیم. کریستوفر نولان با والی فیستر (کارگردان و مدیر فیلمبرداری) در هفت فیلم بلند و هویته ون هویتما (تصویربردار و مدیر فیلمبرداری) در سه فیلم اخیرش کار نموده است. فیلم های او سبک بصری و موضوعی ثابتی دارند که در خدمت داستان هایی است که او دوست دارد روایت کند. به نظر شما نولان چه اسراری در فیلمبرداری اش دارد؟

1. سادگی فریبنده

در ظاهر، سبک بصری نولان در مقایسه با سبک رایج هالیوود که معمولا شامل جلوه های بصری فوق العاده و حرکات پیچیده تکنوکرِینی می گردد، ساده است. نولان حرکت حداقلی را ترجیح می دهد، مگر اینکه خیلی ضروری باشد، و عموما در هر چیزی که حواس بیننده را از داستان منحرف کند، مانند حرکات دالی (وسیله دوربین بر) در حین دیالوگ، خویشتن داری زیادی نشان می دهد.

او ترجیح می دهد از گرافیک کامپیوتری به عنوان آخرین راهکار استفاده کند، تا اینکه یک نسخه عملی از هر حرکت اضافه یا افکت را به تصویر بکشد، و تنها پس از آن از VFX (جلوه های ویژه) برای بهبود آنچه قبلا گرفته است استفاده کند. در فیلم سرآغاز (Inception)، آن ها انفجارهای واقعی ایجاد کردند، سپس سکانس ها را در پس فراوری تقویت کردند. انجام این کار پوششی از واقع گرایی ایجاد می نماید که برای فیلمسازی که همواره از مخاطب می خواهد واقعیت آنچه را که دیدن می نماید زیر سوال ببرد، بسیار مهم است.

او این رویکرد را در استفاده از مکان های عملی منعکس می نماید. او و طراحان فراوریش، به جای اینکه چیزی در مرحله صدا خلق نمایند، که گاهی با لباس پوشیدن یا جلوه های بصری تقویت می گردد، سفرهای زیادی می نمایند تا مکان های شگفت انگیزی بیابند که زنگاری واقعی از زمان در خود دارند.

در سه گانه بتمن، غار بتمن در مقایسه با نسخه های علمی-تخیلی قبلی مخفیگاه، شبیه یک غار واقعی با رودخانه زیرزمینی کامل بود. این یک مثال ملموس از انتخاب های هوشمندانه نولان است.

2. بازی با نور و سایه

دستکاری نور و سایه ها به شما این امکان را می دهد تا ماهیت واقعی یک شخصیت را درک کنید.

از نظر نورپردازی، نولان دوست دارد چهره ها را در سایه های عمیق نگه دارد تا اینکه سوژه را بیش از حد روشن کند. این منعکس نماینده شخصیت های نولان است که اغلب نقشه های پنهان یا جنبه ای تاریک دارند.

به جای نورپردازی هر دو طرف صورت با نور اصلی، سبک معین نولان این است که نور اصلی فقط سمت نزدیک چشمان را روشن کند تا سه چهارم صورت در سایه باشد. نورپردازی یک صحنه به سبک نولان شامل پنهان کردن بخشی از صورت سوژه در سایه است.

3. خلق تصاویر

فیلم های نولان، بدون اینکه بیش از حد تاریک یا اغراق آمیز شوند، جزییات زیادی را در سایه نگه می دارند زیرا او تمام فیلم هایش را روی نوار سلولویید فیلم برداری می نماید.

نولان بعلاوه از هواداران بزرگ فیلمبرداری و پروژکشن با فرمت بزرگ است او بسیاری از فیلم های خود را با نوار سلولوئیدی 65 میلی متری فیلمبرداری می نماید. این میدان دید وسیع تقریبا به خودی خود مانند یک جلوه خاص است و در ترکیب با مکان های دیدنی، می تواند تصاویری را خلق کند که به نظر می رسند خارج از دنیای واقعی ما شکل گرفته اند.

4. سکانس های بسته و گسترده همزمان

نولان به جای گرفتن تصاویر گسترده و کلوزآپ زیاد، ترجیح می دهد دیالوگ هایش را در یک شات میانه پخش کند که چهره گوینده، سر و شانه فردی که با او صحبت می نماید و محیط اطراف او را نشان می دهد. این بدان معنی است که یک اجرا می تواند در طول یک برداشت واحد انجام گیرد بدون اینکه در ویرایش خیلی کوتاه گردد.

نولان ترجیح می دهد صحنه های دیالوگ را در یک برداشت بگیرد. اما، مانند بسیاری از فیلم های او، این قاب بندی به ظاهر ایستا یک فریب ظریف است. او در واقع در طول مدت برداشت به آرامی قاب را کوچک می نماید، بنابراین هر بار که بین صحبت های بازیگران کات می دهد، قاب کمی کوچک تر از قبل دیده می گردد. ما احساس می کنیم که وارد تبادل نظر می شویم، بدون اینکه اصلا بدانیم چرا و چگونه.

هیچ چیز بیش از حد فانتزی یا ساختگی در خصوص سبک فیلمبرداری نولان وجود ندارد. با این حال، فیلم های او هر چیزی جز ساده و معمولی هستند. او ترجیح می دهد پیچیدگی را برای نحوه قصه پردازی، با خطوط زمانی پیچیده و روایت های تو در تو، حفظ کند.

منبع: premium beat