توهمات گمشده؛ از شاعر رویاپرداز تا روزنامه نگار فریب کار - وبلاگ نخبگان

به گزارش وبلاگ نخبگان، فیلم تازۀ خاویر جیانولی (کارگردان فرانسوی) تصویری چشمگیر و تاثیرگذار از قدم گذاشتن در جهت تباهی و فساد است؛ فیلمی که با اقتباس از رمان توهمات گمشده اثر بالزاک نویسندۀ معروف فرانسوی ساخته شده است. داستان فیلم دربارۀ شاعر روستایی جوان و بی تجربه ای است که با هزار امید و آرمان به پاریس مهاجرت می کند و در آنجا در دام جاه طلبی، شهوت، فساد و (از همه بدتر!) روزنامه نگاری می افتد.

به گزارش وبلاگ نخبگان؛ شاید داستان فیلم در نگاه اول ساده و بی کشش به نظر برسد، اما بازی ها و کارگردانی فیلم به قدری درخشان هستند که لذت نبردن از آن را تقریبا غیرممکن کرده اند. شخصیت اصلی فیلم لوسین شاردن نام دارد. لوسین اهل شعر و شاعری است و به عنوان دستیار یک نقاش مشغول کار است. او سیمای مجذوب کننده و کلام شیرینی دارد و همین باعث می شود که یک زن ثروتمند به نام لوییز دوبارگتون به او علاقه پیدا کند. لوسین با کمک لوییز به پاریس مهاجرت می کند؛ او اطمینان دارد که در آنجا با استعداد شاعریش می تواند به معروفیت و محبوبیت برسد.

اما رفتار نتراشیده و نا آشنایی او با آداب شهر پاریس باعث می شود که کم کم از چشم لوییز بیافتد. او حالا هیچ پولی در بساط ندارد و برای اینکه بتواند اموراتش را بگذراند شروع می کند به نوشتن مقاله هایی برای یکی از روزنامه های پاریس. سردبیر این روزنامه کسی است که با گرفتن رشوه از هنرمندان، نقد های خوب یا بد در مورد آثار هنری مختلف منتشر می کند. لوسین هم وارد این تجارت کثیف می شود و کم کم در زمینۀ نقد هنری به یک چهرۀ مشهور تبدیل می شود. در همین احوال لوسین با یک دختر بازیگر به نام کورالی آشنا می شود و برای کار های او نقد های مثبت و تحسین آمیز می نویسد. اما خاتمه این ماجرا قطعا خوش نخواهد بود.

مضمون این فیلم دربارۀ غرور و فسادی است که فضای شهر های بزرگ را آکنده کرده و باعث شده که هر چیزی به عنوان کالایی برای فروش دیده شود؛ این اصلا مضمون خوش بینانه و نشاط آوری نیست، اما توهمات گمشده این مضمون تاریک را با روایتی پرشتاب و مجذوب کننده و در قالب یک جور حال و هوای طنزآمیز به مخاطب ارائه می کند که باعث می شود مشتاقانه از ابتدا تا انتهای فیلم را ببینیم و لذت ببریم.

جیانولی هم مثل بالزاک به ما نشان می دهد که از دست رفتن رویا ها و توهماتی که انسان در جوانی دارد در دو مرحله می افتد: اول لوسین آرمان های شاعرانه اش را برای رسیدن به پول و معروفیت کنار می گذارد و سپس خود این توهم که پول و معروفیت می تواند همۀ خوشبختی انسان باشد از بین می رود.

یکی از نقاط قوت اصلی این فیلم بازی های باورپذیر و نیرومند آن است. در این بین بنجامین ووزن از همه چشمگیرتر است؛ او به بهترین نحو تشنگی روزافزون لوسین برای رسیدن به معروفیت و تغییر روحیات و رویا های او را به تصویر کشیده است. طراحی لباس و صحنه پردازی فیلم هم بسیار دیدنی و درخشان است و مخاطب را کاملا به درون فضای پر زرق و برق محافل هنری پاریس در چندین دهۀ قبل می برد.

گذشته از این ها، این فیلم استعاره ای روشن و تامل برانگیز از وضع رسانه و روزنامه نگاری در دنیای امروز و تصویری از سلطۀ پول بر همۀ جوانب زندگی است. توهمات گمشده نشان می دهد که از همان زمانی که رسانه ها به وجود آمده اند، اخبار مغرضانه و خلاف واقع و ستایش ها و سرزنش های دروغین هم وجود داشته اند و هنوز هم اوضاع تغییر اساسی چندانی نکرده است. در یکی از بهترین سکانس های فیلم، یکی از شخصیت ها با گفتن این کلمات ورود لوسین به دنیای روزنامه نگاران پاریسی را خوشامد می گوید: به نام تظاهر، شایعه و تبلیغات، تو را یک روزنامه نگار اعلام می کنم.

• کارگردان: خاویر جیانولی (Xavier Giannoli)
• بازیگران: بنجامین ووزن (Benjamin Voisin)، سیسیلی دوفرانس (Cécile de France) و دیگران
• امتیاز: 7.5/10

منبع: theguardian.com